Ey hayat! O kadar yorgunum ki; Söylemek isteyip de söylemediklerim... Yapmak isteyip de yapamadýklarým... Her biri bir yanda...
Bilmiyorum... Fakat o kadar çok yorgunum ki; Her þey içimde kaldý.. Çok düþünüyorum herhalde ondandýr... Diyorum bazen... Bazense duyduðum haberler, olaylar Beni çok etkiliyor. Hiçbir þey yapamýyorum, donuyorum sanki... Çaresiz öylece kalýyorum bazen... Her yer bomboþ... Sevinçler , acýlar , her duygudan ayný anda yaþýyorum sanki; ’’Biraz ondan biraz bundan’’ der gibi...
Herkesin bir sýrrý vardýr Ýçinde, gizli kalmýþ... Çok gülenlerde bile... Acaba insan nasýl dayanýyor? Ama Allah insana istedikten sonra sabrýný da veriyor Her þekilde... Ýçimde hep o bana güç veriyor diye bir his var Beni iyi yerlere doðru çekiyor... Çekip götürüyor beni uzaklara.... Çok uzaklara... Bende onun peþi sýra sürüklenip gidiveriyorum ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Koyukahvesair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.