GEL DİYE

Sis Daðý’nda ýlgýt ýlgýt esen yel,
Savuruyor yüreðimi kül diye.
Sanki dersin dile gelmiþ çimenler;
“-Kemençeci: yol havasý çal ” diye.

Halkada bir ceylan; güzel mi güzel.
Dersin daldan kopup düþen bir gazel
Kaþý kara, çorap ala, ince bel.
Hem oynar hem iþmar eder gel diye.

Horon teper erkânýyla, yoluyla.
Diz kýrýyor yürek yakan haliyle.
Vurdu beni siyah zülfün teliyle.
Tatlý dilin yesem doymam bal diye.

Omuzlarý nasýl titrer görmeli.
Kemer ince, yelek gümüþ örmeli.
Huri midir, düþ mü; kime sormalý?
Bezenerek yaratýlmýþ kul diye.

Gerçek miydi düþ mü? Girdim koluna.
Sýrma sýrma saçý inmiþ beline.
Deðdi gözüm yanaðýnýn alýna.
Fýsýldadým;” Vurgun yedim bil” diye.

Ne de güzel durur þalý, kuþaðý.
Peþtamalý iner belden aþaðý.
Çepni gibi bir kaybana uþaðý;
Yele saldý aþka giden yol diye.

Sosyal Medyada Paylaşın: