Üşüdü göz/yaşım yüreğin alevinden

-aþký büyüten ayrýlýktýr-

isli yalnýzlýk bulaþýyor
gecenin esmer gözlerine
kurumuþ koyaklarýna
birikirken hüzün

ayaklarý tuzlu sularda
suskun þehrin
ürperiyor
aniden havalanan
bir kanat sesiyle…

duvarýn teni ýslak üþüyor
küflü bedenine tutunan
sarmaþýðýn yeþil saçlarýna düþ örerken.
kýsýlmayan sesi duyuluyor rüzgarýn
yoksul bir bozkýra dönüyor
bahar olan iklimi

uykusuz kaldýrýmlar
aðlýyor sessizce serkeþ halime.
küskün bir gölge düþüyor
güz yangýný gül olan yüzüme

sýzýveriyor arsýzca hüzünler
rutubetli pencereme
susuþlarýmýn çýðlýðý
týrmalarken içimi
gölgeni siper ediyorum
hýçkýrarak aðlayan mazime

çizgileri silik avucumda
çýðlýk çýðlýða parçalanýrken zaman
polen olup savruluyor hayaller
serseri karayelin nefesinde

iki damla yaþ süzülüyor
acýlarla alevlenen yüreðime
biri adýný yazýyor
biri aþkýný…



AA
Sosyal Medyada Paylaşın: