"Bir birine Deðmeyen Kutuplar"
Ötekinin derdine daldýk ya
Geçti zaman geçti an
Unutmuþ dedi kendini seven
Bu ben deðildim dedi aynadaki yýpranan yüz
Deðildi!
Durdu mu rüzgarýn
Beðendiðin maceracý ruhun
Dar gelen mekanlar kýrmýzý elbisem gibi sýkýcý
Cansýzlaþan yokluðun kadar ölü
O zamanlar ki nefes aldýðýmýzdan habersiz
Bu gün doðum günümmüþ
Haberin oldu mu?
Kahpe zaman namusa bürünmüþ
Oysa biraz mutluluktu istediðimiz
Duvar içten içe çürümüþ
Ýçimizdeki duygu kadar ölmüþüz
Nerdesin dedi uzakta bir ses
Kimse yoktu!
Yaraladýðýndan bu yana haberi olmamýþ aþkýn
yalanlamýþtý
Böylece birbirine deðmeyen kutuplar gibi yaþýyoruz
Dün evinin önünden geçtim
Pencereyi yine açýk unutmuþsun
Çörçöp dolmuþ odana
Yýrtmýþsýn kaðýtlarýmý
Onlar ki aþkýmýn kanatlarý
Ses ver!
Yeter ki iste
Ayak izlerine basarým ben
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.