YAĞMUR VE DENİZ

nerde birkaç damla yaðmur çiselese
ben aðlamaklý olurum!
gözlerim meydanýn en büyük, en parlak
ve en renkli panosunda seni arar.

metroda yer belirten cihaza
kýzarým geç iþliyor diye.
sokakta yürüyen bir küçükten bile
kýskanýrým ben seni.

sensizliðin acýsý canýmý sýkar, içimi yakar
içimde beni dýþarý çýkar diyen binlerce tonlarca ihtar.
beni alýr; adalara, denize ve insanlara münazýr
serin balkonuma götürür.
orda çayýmý yudumlar;
adalarý, insanlarý ve denizi seyredalarým.

umutlarým dalgalarýn kývraklýðýnda
öylece gider, gelir sahile vurur.
yaþantým yunuslarýn selamýnda
ve sen yosunlu kayalara vuran bembeyaz köpüktesin.

biliyorum, beyaz köpüklü meleðim.
ellerime alsam kaç gram tuz olursun
bense yaralý ve elleri acýyan.
býrak hayatý olduðu gibi aksýn
unutma ki sen her dem bir þeyler için varsýn
ÝN-SANSIN

Mahsum OMAK


Sosyal Medyada Paylaşın: