kar yağarken unutulmuş bir şehirdi yüreğim
kar yağarken unutulmuş bir şehirdi yüreğim
gökten serpilmiş sevinç tohumu gibi avuçlarımda gülümsediğinde cennetin nar bahçelerinden bakraç bakraç içtim mutluluğu öncesinde solgun bir kırmızıyken kör talihim maviye gebe kaldı düşlerim ve erken çıktı kozasından kanatları kırılmış kelebeğin varisleri kar yağarken unutulmuş bir şehirdi yüreğim ağzımda berkitilmiş fon parçaları olmasa müphem bir yanılgıya kapılıp giderdim münzevi sokakların asiliğinde kaybolup çatışırdım kendimle takılmazdı boynuma inşirah nişanesi kör karanlıkların sarhoşluğunda giyotinle bölünürdü uykum kar yağarken unutulmuş bir şehirdi yüreğim orada çatık kaşlı zamanların hissiz söylemleri ve politik ağızlarda salya sümük talan edilirdi kentler ve çocuklar tanklar çiçekleri ezer hayırla yorumlanmazdı hiç bir rüya kar yağarken unutulmuş bir şehirdi yüreğim orada eksik bir şeylerin acımasızlığı kar’ın yumuşaklığıyla örtüşmez en çok beyazda gösterir kendini kırmızı kar yağmasa hiç bilmeyecektim kanımın t’adını belki de sessiz bir Afrika hülyasına dalmalıyız tez elden kar yağarken unutulmuş bir şehirdi yüreğim mışıl mışıl bir uykuda Afrika benzin kokuyor dudağım hala mutluluğun kara sularında ürkek ve yapayalnız kaldım da kar yağarken üşümedim sen varken kollarımda |
Beğendim ve kutlarım.
Güzel şiirlere doğru.
........................... Saygı ve Selamlar...