SEN
SEN
Sen, sen, sen. Deme sen. Sen bir gül destesinde gül iken, Bende sen. Sende ben var iken, Her şey içten. Her şey yürekten. Koklarken gülün can evini, Batsada eline diken, İnlesen de bu acıyla, Yansada canın, Ne çıkar? Sen bu acıyla, Bu mis gibi kokuyla, Mest iken, Söyle be sevgilim, Kanlar içinde kalsan da ne çıkar. Attila Bozoğlu-Eski Foça |