Kıyamet...
Eğer bir gün keserse yolumu ölüm,
Bir nefeste kesilir; bitiverir ömrüm. Dağlar taşlar kalır ardımda, Gözünde yaşlar, ağlayan anamın. "Bugün erken, kalsam yarına" diyemezken dilim, Ayaklarım bağlı, sessiz yüreğim. Uzanmış ıslanırken bir kova suyla bedenim, Sesim çıkmazki kime ağlama diyeyim? Bedenime bulunsa da sığacak bir mezar, Ruhum tenden uzak; Feryatlar, figanlar... O gün tende kıyamet, Yerle bir olurum. Can gider tenden, Yavaşça yok olurum. Eğer bir gün keserse yolumu ölüm, Bırakın beni, Sessiz gideyim. Ses etsem ne fayda, Yok ölümün çaresi. Ölüme çare olsa, Lokman dünyadan gider miydi? BLL (*27.04.2010*) |