AY ÇÖKTÜ
Ay çöktü karanlık aldı her yeri
Elifsiz kaldı kederli harfler Papatyalar hiç bu kadar renksiz düşmemişti Dudaklarda susa kaldı tarifsiz endişeler Ay çöktü meyveler ağacına küstü Sırra kadem bastı sahipsiz sevdalar Dalından koparılan güller büzüştü Üşüştü Aşk’ı esir alan hırsızlar Ay çöktü yollar pusulasız kaldı Kalakaldı resmeden gözler ellerde Yerini bucaksız gurbet ve hasret aldı Öksüz kimliğini taktı yıldız göklerde Ay çöktü ayaz oldu sımsıcak kuş yuvası Bakışlar suskun, gözlerde elveda el sallamalar Bıkkın rüzgârın işareti ve kapı gıcırtısı Ele aldı ağıtın yerini ısmarlama alkışlar Ay çöktü soluk soluğa kaldı kâinat Aslan çölde ceylana yem oldu Çırptı ayrılığa gözyaşı kanat kanat Ay çöktü söndü ışıklarım Derken ben çöktüm, ben çöktüm |