kara kalem ve aşkı
bir tuval var yansıyan gözlerime
ince bir ruhtan aydınlatır korkusuzca karanlığı yol gösterir elimdeki kara kaleme o ince ruha dokunurken elim titrerken gözlerimi kapadım ve çizdim onu görmeme gerek yok onu hissetsem yeter kalemimle birlikte süzülsem ruhunda ben beceriksizim çizemiyorum kalbime damgalanmış mavi gözlerin ile baksan ve tutsan kara kalemi tutan elimden birlikte çizsek,çizsek,çizsek kara kalemin ucundan çıkan layık mıyım bakmaya!! gözlerimi açtım ürkekçe ve hevesle muhteşem nahif ruhunun yansıdığı endam hayranlıkla mest olurken sende kaybolup gitsem ve sana ait olsam elimdeki Kalbimle |