Hiç değişmemişsinŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ulaşım araçları ve acı kahve biraz ağır oldu ama diyeceğim o değil.
Özlemişim. Önce Allah Sonra genlerim şahit. -U dönüşü değil bu, es’ten son bir dem Seni bana getiren es’lere ölürüm ben- Hala aynısın, biliyor musun? Öfkeli Alıngan Ve biraz deli. Bunca zaman sonra Ne yazacağını bilmiyor insan Nasıl yazacağını Saatlerdir ben kağıda bakıyorum, kağıt bana Yaz karala, yaz karala Bu da olmadı diyor, kızıyorum kendime Ama suç sende On yıl önce kırdığım kalemi, aldırdın elime. Seni birden karşımda görünce Neler geçti içimden bilemezsin Ben nelerin içinden geçtim Kıpır kıpır oldu içim Hani, şifasız bir hastalıktan ölmek üzereyken Biri bir tiryak verir, o an iyileşirsin Birden kuş gibi canlanır ruhun Neşe içinde salınır ya bedenin İşte öyle. Hatırlar mısın? Herkese, her şeye meydan okur Dünyaya sataşırdık seninle Savaşlara, yangınlara, yetim çocuklara ağlardık En çok da kendimize Hüznün koridorlarında bir ileri bir geri Ben hala bitiremedim savaşları Sen ağlayan çocukları güldürebildin mi bari? Diyeceğim, hoşgeldin Kırdım kilidi, açtım kapıyı Gir içeri Seni baş göz edip ağırlamak, boynumun borcu da Nereye koyacağım bilmem Balkondakileri! Şimdilik bu kadar Azımı çoğa say emi Yalan değil, yazmaya yazmaya, yazmayı unutmuşum Billahi. Ha bu arada unutmadan Dün hiç uyumadım Sabaha kadar dolaştım şehrini Haberin olsun Bir gece de okumak çok zor oluyormuş Dörtyüz şiiri... |
Beğeniyle okudum.
İlhamınız daim olsun