Bir sen yoksun bir de evrenŞiirin hikayesini görmek için tıklayın "Terketmedi sevdan beni"
Biz daha mutluyduk bebeklerden Herkes kıskanırdı ikimizi Kim olursa olsun Ne yedi kat gökteki melekler Ne de kuyu dibi cinleri Kim olursa olsun Sevdadan yana geçemezlerdi bizi. Gittiğin günden beri Varla yok arası bir yerdeyim Bitmek ve başlamak Gitmek ve kalmak ötesinde Umudun sığ sularında saklanan bir yer Yüreğim sevgiye Gözlerim sevgiliye mahkum. Bir sıcak gülüşüne aldanırdım oysa Değirmenlerde unufak öğütülür, kanardım Rüzgara karışırdı tozlarım, yanardım. Hep ucundan kıyısından yürürdüm cehennemin Yansam da her düşüşte, uslanmaz Savurup küllerimi Bir daha, bir daha ateşe atlardım. Uçurumun kenarında öylece dururdum İlmeğim boynumda Silahım şakağımda Bir an Bir gün Bir şans daha Yarınlara borçlanırdım her solukta. Artık derinleşen bir kuyudur içimde zaman Senden sonra bitti Yusuf’luğum El atmıyor hiç kimse Kırıldı çıkrığı bu kuyunun. Yoksun ya Durdu çöl ortasında umut taşıyan kervan Kimseler dost olmuyor Sağım solum bezirgan. Ah, kaç umut daha gömer ki ellerim Gözlerim kaç bakış saklar Kaç mevsimsiz çiçek daha açar yüreğim Söyle kaç kabus kaldı uyanmama. Ey yüzünde aydınlık Gülüşünde yağmur saklayan Yine saçlarımı okşa dizinde Şakağıma dokun Göğümde gezinen buluttu ellerin Şimdi bomboş bir gezegenim. Ve kızgın çöldür beşiğim Bir yanım Merve bir yanım Safa Yüreğimi söktüm yerinden Sen dönünceye kadar İbrahim’im. Senden sonra Sustu ninni, sustu masal Koptu ellerimden annemin saçları Gök mavi olmayacak artık Zamanın ipi koptu Bozuldu büyü, devrildi Kaf Anka öldü Senden sonra Evren mezara gömüldü. |