Yirmi sekiz yaşındayım
Yük oldum taş oldum ağır geldim ben herkese
Dert oldum yara oldum kahır oldum ben herkese Sevdim, sevilmedim önemsedim önemsenmedim Ağrı oldum kaygı oldum şüphe oldum ben herkese İçim temiz iken pis gördüler hor görüp dışladılar Fayda verince kucaklayıp faydasızsam kışladılar Konuşmayınca kızıp konuşunca susturdular Sanki içimi aklımı okudular da beni yanlış anladılar Bilmiyorum nereye gideyim ben nerede öleyim Kıymetimin bilinmesi için kendimi kaça böleyim Kime sığınayım kime güvenip derdimi söyleyeyim Kim duyar feryadımı haykırışlarımı ona sesleneyim Ömrümü verdim çalıştım dediler çalışmadın Ayrılı verdim hesap günü dediler kazanmadın Hastalandım kıvrandım demediler hırpalandın Kim öğrense dediler nasıl inandın nasıl kandın Laflarıyla yüreğimi parçaladılar hep sustum Hakaretlerine maruz kaldım hep yuttum Bunu da beynime yük edip aklımda tuttum Yaşım yirmisekiz ben artık çok yoruldum Kafam artık kaldırmıyor yaşadıklarımı Unutamıyorum dost aile sandıklarımı Tamir edemiyorum içimin kırıklarını Susturamuyorum kafamın seslerini Dedim ya kimi sırtıma alsam ben yük oldum Yaşadığım olaylardan artık ben çok yoruldum Bir gün öyle uyuyupda uyanmamak istiyorum Geçmişimi de geleceğimi de kestiremiyorum Yav unutmak istiyorum unutmak Gözümden akan yaşları kurutmak Sustuğum kadar konuşmak Ben istemiyorum bunları yaşamak Ben bugün yirmi sekiz yaşındayım Ne yapacağımı düşünüp taşınmaktayım Bir sene daha ölüme yaklaşmaktayım Hiç kimsem yok bunun farkındayım |