- berfin -rahimsiz yalnızlığın ortağı değil zaman sureti sancılı ve ağlamaklı gölgesi kapı duvarların dokunaklı hüzün üşümek ilk kez bu kadar "sen" berfin ve başucumda kavurucu bir soğuk kıskanç bir ayaz ile çatlayan tenim penceremde cemrenle ne güzelsin sen berfin bir kardelen; gülü’verirse mevsiminden koparırsa hasreti ancak bir türkü yanarsa bir aşk kanarsa bir saz söylemek ne mümkün sevdanın aslı: şirin... benimse gönlümde sen berfin... tam da bu vakitlerin zulmüsün gece sanki bir bıçak bu sessizlik sanki iğne bir suskunun kahvesi masamda hiç içilmemiş bir söylenmemiş sözsün iyi de buz tutan sevdamı kim çözsün söyle berfin... Fatih Aydemir 08.01.2020 ANKARA |