İnsan İnanmaya Önce Kendinden Başlarİnsan inanmaya önce kendinden başlar Kendisi inanır inandırılmak istenen bir şeye en başta Sonra karşısındakine inanır Daha sonra inanmak istediği herkese ya da her şeye Yani inanmak saf olmak, cahil olmak demek değildir İnanmak bir yerde tercih meselesidir Karşındakiler senin tercihini kendi kurnazlıkları sanacaklar ve seni kandırdıklarına inanacaklar belki de Ama sen kandırıldığın için değil, inanmak istediğin için inanırsın bazı şeylere Bazen göz göre göre inanmanı beklerler kendi yalanlarına İnanırsın... Ama onlar istediği için değil, sen istediğin için Sen istiyorsun inanmayı Çünkü inanmış gibi yaparsan üzmezsin onları Çünkü onlar yalan söylese de sevdiklerindir Evet, sevdiklerindir Çünkü en çok sevdiklerin yalan söyler sana ve en çok sevdiklerin seni incitmeyi bilir Neyse... Sen inanmak istiyorsun ya? İnan Ama başkaları istiyor diye değil Sen istediğin için Başkalarının tercihleri seni kendi vicdanınla başbaşa bırakır Sonra kendi vicdanına hesap veremezsin Yanlış şeylere inandığın ve doğruymuş gibi savunduğun için Eğer sen istediğin için inanırsan ve inanmaya değer şeylere inanırsan İşte o zaman kendi vicdanınla rahat yüzleşirsin Bir şeye inanmak istiyorsan inan Ama öyle her şeye de inanma! Ahmet Özhan Uygun © | İnsan inanmaya önce kendinden başlar |