Sabah ayazýnýn yataða vurduðu zamanlarda
Bir ürpertiyle uyanýlýr yataklardan
Sabah çayýndan iki yudum alýp düþülür yollara
Her sabah döner yada dönemez düþüncesiyle
Helallik aldýktan sonra
Hep akýlda olan ama aslýnda hatýrlamak istenmeyen
Sanki hiç baþa gelmeyecek bir þey yaþanýr
Geride hiçbir þey býrakmadan sadece
*
Hayat dediðin maden iþçileriyle bire bir deðil
Tarz farkýyla yaþarlar hayatý
Hiç bir zaman maden iþçisi olmayacak gibi
Sonrasý her gün
*
Derler ki ölmüþtür bir o kadar madenci
Biraz sonra sessizliðe bürünecek televizyonlar
Sadece geride kalanlar aðlarlar
Ateþ düþtüðü yeri yakmakla hükümlü
*
Karanlýktýr bileklerinden akan ter
Kazmayý daðýn sert taþlarý yüklenir
Boðazýndaki lokmanýn kiridir kömür
Geleceði düþlemek kaderi deðil
O emeðin maden iþçisi
*
Hiç düþleyemez üç kuruþluk bir dünyayý
Yüzleri kapkara bile olsa
Gönülleri kara elmasla iþlenmiþ
Dar tünellerde kazarlar kendi mezarlarýný
Vurur grizular yaþamlarýný göçüklerde
Kahrýný anlamak için hayatýn
*
Her zaman hüzünlü kömür siyahý rengindedir þehirleri
Gökyüzü ne anlama gelir
Aydýnlýðý görmek ne demek
Allaha dua etmeleri umut mu acaba
Bir soluk atýlýrken o zifiri karanlýk havaya
Acýnýn tüm içsel hesabý gözlerde yaþanýr
Son kez öpülürken küçücük bebelerin yanaklarý
Son defa sevdiklerinden uðurlar olsun diyerek ayrýlmak ne acý
Son bir kere nefeslerini býraktýklarý güneþe elveda
*
Ölümle birer ladestir maden þehirlerinde yaþamak
Son kazmayý vurur Azrail ölüm fermanýný damgalar gibi
Burasý madenci þehri matemli kadýnlarla dolu
Hayatýn zamansýz mezunu ettiði yitikler þehri
Son baharlar ilk baharlarda yaþanýr
*
Kimler ocaða ilk indiðinde bu raylardan geçti
Acaba þu eski fýrçalýklara kim dokundu
Kim minik mehmedin duygusunu yaþayarak hüzünlendi
Kim çocuðunun madenci olmasýný istedi ki
*
Cehennemi andýrýr kuyularýndan çýkan dumanlar
Vagonlarla Mehmetler taþýnýR çukurlarýna
Yangýnlar yükselir damarlarýndan yerin bin kat altýnda
Göðün milyon kat üstünde siyah incidendir ölüm
*
Kara kömürün kadýnlarýný bekler kara günler
Her akþamýn acýlarý yüreðinde kara sevdalý kadýnlarýn
Her sabah kahramanlar helalleþerek ölüme giderler
Bir cenge gider gibi
*
Zeynep düþlerin en güzelini kurardý
Kara elmas karasý gözleri akþamüstleri camýn önünde
Babasýnýn geliþini gözlerdi madenden
Kara kasketli adamýn yorgun argýn geliþini
Kara kasketini gülerek sallardý Mehmet kýzý zeynebe doðru
*
Tüm þehir þenlenirdi kucaðýnda kirine tozuna bakmadan
Mehmedin üstünde kara kiri görülürdü amma
Gözlerinde kara bulut hiç mi hiç görülmezdi
Hey gidi günler þimdi gönül burkan bir çocukluk hikayesi
Zeynebin umutlarý o pencerenin önünde
*
Adeta dünyanýn adaletsizliðinin si mgesidirler
En aðýr koþullarda can korkusuyla çalýþýp
En düþük maaþý alan maden iþçileri
Her gün hayata en aðýr borcu öderler
Bir Selda Baðcan türküsü söylerler hep birlikte
”umutsuz bir sonbahar günüydü
çocuklarý uyurken çýktýlar
ereðli sokaklarýna
üzülmez’e gidiyorlardý
kýr düþmüþtü kemikten þakaklarýna…
giderim bende bende
bir arzum kaldý sende”
*
Maden iþçisinin ölümü o kadar gerçek ki
Hiçbir umudu olmayan loþ bir ýþýk
Madenle birlikte çöker içlerine
Haykýrýrlar acýtan bir sesle
Ölüm çukurlarýnda
*
Baba mesleði madenci
Maalesef bu þehirde dede madenci oðul madenci
Oðlum olmasýn diye adeta yalvarýrlar Mevlaya
Bu memlekette madenciler sadece ölümle anýlýrlar
*
Kim ne derse desin
Kömür çýkarýr gibi insan çýkarýrlar bazen
Kendi dertlerini unutup karalar içinde
Aðlatan bir haber manþetlerde
Göz yaþlarý bile kömür karasý...
*
Dünyaya payanda hep fakir çocuklarý
Kan ter ve gözyaþýndan ibaret sermayeleri
Adeta ücretlerini kazanýrlar terinden damýtarak
Sadece dört dakikadýr nefesleri
Bir mucizedir özgürce ölmek
Tek teselli dün dünde kaldý yarýna Allah kerim
redfer