Gönül Mabedim
Ýlk kez seni denizi seyrederken görmüþtüm
Deniz büyülemiþti sanki ceylan bakýþlý gözlerini
Ruhun, bedenin kaybolmuþtu; düþüncelerin içinde
Duruþuna büyülenip aþk deryasýnda eridiðim gibi
Ýlk görüþte aþka inanmayan ben donup kalmýþtým
Denizin derinliklerinde inci tanesi bulmuscasýna
Gözlerimi alamýyordum deniz rengi gözlerinden
Meçhul kimliðin artýk vazgeçilmez tutkum olmuþtu
Bir daha ne seni ne eþsiz deniz gözlerini görebildim
Deniz gözlerini son bir kez olsun görebilmek
Yosun kokulu denizin, kokunu getirmesi umuduyla
Her gece seni ilk gördüðüm mabedime iniyordum
Günler sonra deniz, deniz gözlerini bana getirmiþti
Dalgalar cansýz bedenini mabed yerime vurduðunda
Yakomazlarýn sessiz sessiz aðlamasý dem vurmustu
Doyasýya göremediðim, bakamadýðým deniz gözlerine
Yakomazlar þimdi bizim için sessiz sessiz aðlýyor
Bekle beni, bende geliyorum deniz gözlüm
Elvada tek kiþilik mabed yerim,
Hoþgeldin çift kiþilik gönül mabedim
17.02.2016 P.ÇETÝN Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.