YALNIZLIK DEVRİMİ...
Alýþtým yalnýzlýða
Eskisi kadar koymuyor artýk
Kimse yok halimden anlayacak
Koca dünyada onca kiþi içinde...
Hani kaçýp gitmek isterler ya,
Baþka güneþin battýðý yerlere...
Kaçtýðýn hayat, bir gün yakalayacak,
Boþ yere kaçmak niye?
Artýk sessizliklerimin gölgesindeyim
Yalnýzlýk aðacýnýn sessiz gölgelerinde
Saklanmýþ anlamlarýmýn hepsini yitirdim
Umutsuzca bekliyorum zat-ý muhteremi...
Ortada ne bir ses, ne bir seda,
Kocaman haykýrýþlar var sükutumda
Herkes de gidiyor be azizim,
Kalmýyor kimse yanýnda!
Baþkalarý yalnýz kalýrmýþ yoksa
Baþkasýna kýyamýyorlar da
i göz yummadan
Yalnýzlýðýn dehlizine zincirliyorlar!
Yalnýzlýk ne zor iþmiþ be azizim,
Martýlara anlatýyorsun, uçup gidiyor,
Duvarlara anlatýyorsun, gün geçtikçe silikleþiyor,
Sen de sessizliðe anlat, sýr gibi tutar boðuk nefeslerini...
Sýr olup sessizce gidiyormuþ yalnýzlýk
Ya da kimsesizlik mi desem?
Neyse ne, ikisi de bedbah nasýl olsa...
Kimsesiz, çaresiz, yalnýz!
Sen ne dersen de bu sükut halime
Ne lakap uydurursan uydur
Bunun adý olmasa da caný var üstad
Yakýyor canýný, bir bakmýþsýn kemiklerin sýzlýyor...
12.02.16
Haným Zeliha
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanım Zeliha G. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.