Hüzün mahallesinin, çýkmaz sokaðýnda Bir evin dört duvarý arasýnda yaþýyorum Duvarlar bile Anlamýyor, dinlemiyor beni Ýnsanlar uzak, yabancý Dostlar sahte, Maske takmýþ yüzlerine Arkaný dönmeye gör Tatlý tatlý hançeri sapýyorlar sýrtýna Soruyorum? þimdi siz söyleyin Yanlýþ bende mi? Yoksa düzende mi?
çözülmez bir denklem hayatýmda Girdabýna aldýkça alýyor Çýkmaya çalýþtýkça batýyorum Gecenin sessizliðin de aðlýyorum Ne sesimi duyan, ne gözyaþýmý silen var Hayat bu Ne anan, nede baban yanýn da olamýyor, Umutlar tükeniyor Günler , seneler derken ömür bitiyor Ýçinde gizli kalmýþ burukluklarý Anýlarýmý, hüzünlerimi , Bildiðim geçmiþimi, Bilmediðim geleceðimle beraber Dolu bir valiz elimde Nereye gittiðimi Bilmeden ilerliyorum Bende herkes gibi Meçhul’e...
03.01.2006 n@rgi’s
Sosyal Medyada Paylaşın:
nargi's Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.