Bu gece yine nöbetteyim Maziyle, sulu gözlerle sohbedeyim Zincirle baðlýyor beni anýlarým Kurtulamýyorum, esaretdeyim.
Gitgide azlýyor gözümün feri Zifiri karanlýða bürünüyor yýldýzlarýn yeri Nasýl kendime reva görürüm bu esareti Bilmem ki hangi taþa vurayým akýlsýz seri.
Ne zaman bitecek bu mazinin çilesi Halbuki ne güzeldir gecenin temaþesi Kase kase ay ýþýðý içmek dururken Neyime lazým kirkorun meyhanesi.
Çoktandýr geçip geldim mazinin yollarýndan Ne bir seda’m kaldý, ne de ayak izim Bu kendimden kendime tavsiyem Geçmiþ geçmiþte kaldý zaten Yeni doðan güne bak azizim.
Handan Uçak Tunca Yürekten Mýsralara 24/02/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
HANDAN UÇAK TUNCA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.