KULDUM AÐLADIM
Güneþim meçhulde, canda bir sýzý.
Hüzünü günlerim,var, bazý,bazý.
Gönül mýzrabýmýn, kýrýldý sazý,
Gülistanda,gülle, soldum,aðladým.
Umutlar,hayaller,çýktý hep boþa,
Dertlerim bakmýyor, aðaran þaça.
Aklýma gelmeyen, gelince baþa,
Kendimle baþ baþa, kaldýðým aðladým.
Usandým bu candan, geçtim serimden,
Dert ile hüzüne, doldum gönülden.
Efkarým ruhumu sardý, derinden,
Divane derbeder, oldum aðladým.
Çektiðim çileler, yazdým kaðýda,
Bitmeyen bir türkü, çaldým aðladým.
Acý ve dertlerle, düþtüm yollara.
Biçare yollarda,kaldým aðladým.
Bir mana denizi,uçsuz bucaksýz,
Rahmet deryasýna, daldým aðladým.
Piþmanlýk korunda, yandým odunsuz.
Sabrý Hak yolunda, buldum aðladým.
Gecenin zifiri, karanlýðýnda,
Fizana feryadý,saldým, aðladým.
Sabahýn, saf ve duru, anýnda,
Erol’um günahkar, kuldum aðladým.
19-2-16 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.