ÝÇÝM KANIYOR
Uzun gelir,yalnýzlara geceler.
Aðýr gelir,çekemiyom acýlar.
Kafa tuttu,can verdiðim,bacýlar.
Dertliyin suskunum içim kanýyor.
Benim kara yazým, ölünce biter.
Kardeþ bildiklerim, ipimi çeker.
Kadrim bilmeyenler, ciðerim söker.
Dertliyim,deþmeyin, içim kanýyor.
Kýrýlmýþ kalplere, týp çare olmaz.
Kimsenin ettiði,yanýna kalmaz.
Ben affederimde, nefisim affetmez.
Dertliyim,deþmeyin,yaram kanýyor.
Yükü çok olanýn,beli bükülür.
Kalpte ne var ise,dile dökülür.
Deðer bilinmezse,o kalp sökülür.
Dertliyim,deþmeyin, yaram kanýyor.
Garip Erol,gençliðini bitirdin.
Baban böyle diye, yolundan gittin.
Hani kim diyorki,þu baba hakkýn.
Dertliyim deþmeyin yaram kanýyor.
Allah verdi,ben çevremi,topladým.
Ne olduysa, akrabamdan, kopmadým.
Onlar açtýr dedim, bende aç yattim.
Bumu olacaktý, içim yanýyor.
Hangisin diyeyim, hep ilendiler.
Yüzüne güldüler, diþ bilediler.
Bu garibe,gülmeyý’de çok gördüler.
Hakkým helal etmem, içim yanýyor.
17-1-16 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.