MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

kent hikayeleri ( terk edilmiş anılar dükkanı )
aslan bülent

kent hikayeleri ( terk edilmiş anılar dükkanı )











uçuk hayallerin ütopik düþleri
göðün akþamýyla devrilse yapýþ, yapýþ terli yalnýzlýðýma

..

hiçbirþeydi herþey
herþeyin dümdüz bir kentinde toplandý, benden eksilenler

laciverti giyinmiþ gecenin içinde
üstü açýk üþümeler evine sýðýnmýþ, çocuklardan öðrendim
kirli gülümsemek, taþlaþmýþ en vahim kalbin ilacýdýr
o zaman çýkarýp attým kaburgamýn altýndaki kýrýklarý

rastlantý olsa gerek
bir kadýnýn içime kaçtýðý tarifsiz yaðmur evvelinde
önünden geçtiðim meyhaneden dilime sürtüldü bir þarký
ve daha denizin sesini acýkmýþ kulaklarýma yedirmeden
suskunluðuma basa, basa söylemeye baþladým avazýmca

nasýlda Sokrates kokuyor hava, rüzgar Pir Sultan
ve aðýrlýðý hüzzam bir türkü gibi limanda gemiler

sokaðýn Rodrigonun gitar konçertosu sapaðýnda
gezgin roman düþkünlerine Babil kiralayan
üstü baþý yýldýzlarla bezenmiþ gök anneyi görünce
gözlerimin daðlarýnda uyandý bir eþkýyanýn bakýþý
masal, masal okunuyordu iç ülkelerde gün artýklarý
sakallarýmýn arasýndan bir kuþ uçtu dýþ özgürlüðe

duvarlara tasvirlemek istediðim imla hatalý düþler
ve sýrtýmda yazýlý pankartla koþmak hürriyet caddesinde
avucumda baðýmsýz bildirileriyle halklarýn kardeþliði
saçlarýmda bütün insanlýðýn bayraðýna bir dalgalanma

toplumdan dýþlanan çingenelerin, sabah ezanýnda
lehçesi küfürlü esmer sesleriyle karþýladým Ýstanbul’u
alaturka bir kitabýn eskimiþ yüzüyle bakýyordu bana
yedi göz, yedisinde acý, yedisinde ihanet, yedisinde sus
boþluklara kabile, kabile duygular gömüyordu tarihiyle

bir genç kýzýn göðüs kafesinde sakladýðý delikanlýyla

-yaþasýn aþklarýn barýþý, yaþasýn yasaksýz seviþmeler.!

diye haykýrdýðýný ülkemin omurgasýna tutunmuþ acýlarla
ürpererek ve dudaðýmýn u dönüþüne düþürerek gülümseyiþi

duydum, duyduk.!

o Ýstanbul’du
içinde uzuvlarý kardelenlere dokunan çocuklarý vardý

sonra
bir pencere, bir buðu, bir tahta sandalye
taze anýlarýyla boðazýmdan geçen bir bardak çay
sol elimin parmaklarý arasýnda gri bulutlu tütün aðacý

yalnýzlýk suyuna yatýrýlmýþ þiirler
tavanla, taban arasýnda arafýn mahþer denklemleri
çözmeye üþendiðim umuda kaç var þifreleri, ruh restorasyonu
baðlaçlar kurarak kelime düþüðü manalar çýkarmak hayattan

oysa
gönlümce deli raporlarý okumak istiyorum
paramparça edilmiþ yýrtýk ömür notlarýnda
altý çizgili en dramatik anlamlarýn elinden tutmak istiyorum
baharýn bölücü sevmeleri deðil, zemheriyle buz tutmuþ hasretlerin
ýlýk gözyaþlarýyla çözmesini istiyorum aþksýzlýðý, seviyorum ayrýntýsýzlýðý
aklýmýn bir motel odasýna yerleþmiþ adamýn bavulundaki anýlarýndan
kent hikayelerime koleksiyonlar yaparak, kanatmak istiyorum beni

bana kalan bayramlarýn unutulmuþ kartpostallarý olsa da
yinede telgraf tellerinden geçen kýsacýk uzaklarý özlüyorum
Anadolu’nun bir kasabasýnda tabureye tünemiþ ihtiyar gözlerle
geçmiþe dair yakýlan, yýkýlan ne varsa acýyarak görmek istiyorum

yamalanmýþ bir yolun katranýný ezerek geçen otobüsün
insansýz koltuklarýndan birinde cama asarak geçilen fotoðraflarý
ardýma hoþçakal niteliðinde bakarak bir terminalin küf kokusuyla
gidilecek ütopyalarýn bilgesi, yaþamýn sýrlarýnda kaybolmak istiyorum

ve
sonra
taþ çürümesi günlükler
radyoda ertesi yarýn piyesli görünmez ses gölgeleri
biter anlamsýzlýðýyla düne dönük yalpalamýþ enteresan hayaller
bugüne dair yarýn diye baþlayan gerilimi yüksek ihtimaller baþlar

bir ben miyim diye baþladýðým her sorgulama
cevapsýz kavgalarýmla bittiðinden artýk tükenmeyi göze alýyorum

yinede cebimde gönderilmeyi bekleyen mektuplar olabilir
daha adý, saný belirsiz þiirler aklýmýn karalama defterindedir belki

doðmamýþ çocuklarýn sevgiye ýþýnlanacaklarý bir dünya
kadýnlarýn eteklerinde yenilenmiþ yaþamla gülen hayat olmalý

ne iklimler öldürdüm
ne düþler katlettim
ne kadar yitirdiðimi ben bile unuttum
ne kalpler kýrdýðýmý hatýrlamak bir sürgündür vicdanýmdan uzaklara

þimdi
öylesine topluyorum güvercin notlarýmý
alýþkanlýklarý olan ezber biatlý rezil deðil ruhum
herkesin býraktýðý bir ardý
benim kendimi emanet ettiðim doðrularým var
yanlýþlarýmý selamlayarak intihar etti güvensizliklerim

artýk
koloniler halinde benlerimle mülteciyim
þiirleri duygularýyla iþleyen iþçi þairlerin özündeki tapýnaða

bu kent bir mahzen
her insan gölgesine, bir karanlýk uzaklýkta
ve kýrmýzý þarap eskiliðiyle söylüyor..merhaba..!








Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.