yüreðim ürkek öfkem cevval bir kadýn gibi geçiyorum yýkýk kentlerin incinmiþ y-aralarýndan nice elleri naz kokan ölümler yar görüyorum yokluk içinde cennet saklý bir dünya var biliyorum g/özlerinde hazin bir geçiþ telaþý seziyorum yýkýlýp dizlerim üstüne
ayaklarýmda cenneti b/içiyorum
öfkesi korkak bir medeniyetin onuruna vicdaný kör rezilliðe tükürüyorum ateþ suya küser topraðýn haberi yok kýsraðýn sabrý çatlak katýrýn telaþý çok
izliyorum
ey kepaze soysuzluk bil ki bu kestiðin son Ýsmail di
ve artýk dünyada baþka Ýbrahim yok
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.