BİZİM KÖYLER
bizim köylerde çocuk yoktur
çünkü çabuk büyür çocuklar
anne ve babalarý gibi zorluklarla yoðrulmuþ
kendisini de fukaralýkta unutmuþ
her gün yüreði on bin kilometre yürür
belki dediði ufkun vadisine
umutlarý da on bin kilometre koþardý
elinde çýrpýnan çaresizliðinde
sabahý olmaysan gecelerde
herkes gibi payýna sabýr
yüreðine büyümek düþer
dizlerine onca iþ
omzuna koca yük biner
her gün büyüyen hezimeti
önce kendisine sonra ömrüne döner
bizim köyde damlarýn üzerinden
gökyüzünü seyredince
ay tepside daðýlýr
bulutlar ellerimize dokunurdu
ellerimizle yýldýz tutardýk
biz sýrýlsýklam yaðmurduk
bir tek o zaman çocuk olurduk
damlarýn üzerinde oturup
ay gecede kaybolana kadar
sokulurdu koynumuza gece
yarýna sevinç toplardýk
sen yýldýzlara hep bakardýn
ben her baktýðýmda sana
seni yeni keþfetmiþ gibi bakardým
Ýkimize geceden yýldýz toplardým
sen hüzünlü gözlerimde büyümeye dururdun
ben büyümüþ gözlerinle çocukluktan geçerdim
Gülcandan Baydar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülcandan Baydar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.