Çizgi bir roman karakteriyle
Derinliði ayný bir mutluluðun
Hýzla geçilen sayfalarýndan
Ayrýldýðýnda aklýmýn þuh kadýnlýðý
Beni kimselere býrakma ey Rabbim
Benim icazet aldýðým hiç bir dün yok
Hayatýmýn ihtilaflý dualarýný saymazsak
Kendimi peþkeþ çekeceðim bir hayrým da yok
Ben annemin içinden sýçrayan haylazlýðým
Hiç sebep olmadan vaktimi öldürür
Nef(e)simi tutup uyurum
Yaþamadým say
Hesap sorma saðlýðý yok aklýmýn
Ölümün öpüþtüðü hafýzamýn
Mesafesi kýsa
Benim öðrendiðim hiç birikmedi
Kendimi harcadýðým þey kadar deðerim
Yani hiçten biraz fazla
Yoktan daha az
Ruhsatsýz tebessümüm ve
Hukukta yeri olmayan hüznümle
Kim olduðumu kimliklemedim ki
Hiç hicvetmeden hasletlerimi
Kýlýçtan geçirmedim ki mutluluðu
Ben yoktan az say Rabbim
Ben kul olmanýn kuþu kanadý olmadan
Görüþ günü mahþer olan vakte geldiðim de
Arafta yaþattýðýn gibi
Arafta tut