Bekledim,beklerken uyudum... Sonsuz mutluluða yattým tüm çýplak duygularýmla. Güneþ sevgiyi sen geçerken,sigaralar yandý. Ve bunca zamana yalnýz insanlar doðurduk. Güneþ doðdu ve uyku... Sevgi geçti seni sevgili. Doða kendisine uyandý. Zambaklar,menekþeler bitti toprakta. Bitti tüm yalnýzlýklarým bu kalabalýkta... Bir uçurum kýyýsýnda kollarý açýk bekleyen yalnýzlýðým! Gözleri eller gibi kapalý yumruk. Hissederek tüm kalabalýðý avuç içlerimde, Eze eze daha da yalnýzlaþýyorum... Yalnýzlýktan ölmek üzere olan bir ideolojik düþünce gibi yatacaðým zihinlere... Güneþ her sevgiyi sen geçtiðinde, Dilden dile zihinlere yerleþeçeðim. Toplumsal bir acýyý,sana deðiþeceðim! Unutulmamaya, Ölümsüzlüðe, Ve sevgiye uyuyacaðým... Habip Orak
Sosyal Medyada Paylaşın:
habib orak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.