Sana yürekten ta içimin en güzel yerinden seslensem
Sesimi duyar sesime ses verir misin?
Efendim Caným der misin?
Yada beni duymazdan gelip çekip gider misin?
Nasýl bir çeliþki içine soktun beni bak gör iþte,,,
Elimi uzatsam tutmayacaðýndan korkuyorum.
Geleni gideni olmayan sokaklar gibi karanlýk yüreðim
O kadar sessiz o kadar kimsesiz çaresiz...
Önüme arkama eþ olacak gölgem bile yok yanýmda
Adýmlarýn ürkek o yüzden yalnýzlýk korkusuyla...
Bir anda nasýl vazgeçebildin hala anlamýyorum.
Taþtan mýydý yüreðin hiç mi sevmemiþtin?
Bu kadar nasýl bir anda buza dönüþtü her yanýn
Bakýþlarýn sözlerin laflarýn...
Ve beni kovar gibi yollayýþýn....
O gün bu gündür hevesim kaçtý her þeyden...
Beni anlamadýðýný fark ettiðim günden beri
Vazgeçtim her þeyden....
Sana kendimi anlatmayý býraktým
Tanýdýysan zaten bunca yýl beni
Sen tahmin ediyorsundur ne hale geldiðimi...
Olsun;
Her þekilde vazgeçirdin iþte kendinden beni...
Haa kulaklarýnda çýnlayan benim sesim deðil
Seslenecek halim de yok zaten
O vicdanýn sesi;
Dinlersen gelirsin kapým açýk her zaman ki gibi....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.