Yorgun baþlar kalkar yukarýya, Güneþ, cilveli bir kadýn, Týraþlý bir adam gibi çekici, Kýþ gününün aksine öyle yakýcý, Tüyleri sývazlayan soðukluk, Fakat bir þeyler garip, Bir þeyler normal deðil, Bir þeyler soluk. Ýfadelerde çýrpýnma; Çürüyüp gidiyordu iþte; Bir hastane odasýnda ‘farkýndalýk’ Hadi diyorduk: Güzel düþünceler, hayaller, umutlar, Geliverin manzaranýn eþliðinde akýllarýn köþesine, Ve biz terler içinde sayýklarken, Birileri, Bir þeyleri sinsi tebessümle sayýp dururken, Bir perde inip kalkýyordu; Çiçeði burnundakilerin eþiðine, El yapýmý rüzgâr ile ürpermeler, Bütün umutlarýn aydýnlýðýný söndüren ýþýk; Neyin bedeliydi bu binlerce feryat, Binlerce ah, Bu binlerce çýðlýk! Her þeyler oldu; Biz “hadi” dedik.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.