Şairlerin Özneleri

Merak edilir hep, þiirdeki öznenin ismi.
Kime yazmýþtýr derler, þair acaba bu þiiri?
Oysa þairin yüreðindeki halini deðil,
Sen yazýlmýþ halini gördün sadece.
Geceler boyu öznedeki yükün,
Çuval çuval taþýnýp,
Okuyanlarýn omuzlarýna pay edilmiþ halini.

Þairin yüreðindeki cümlenin,
Öznesi olmak kolay mý?
Duysa özne cümlenin o ilk halini,
Akýl tutulur, fikir firar eder,
El ayak dolanýr, titrer nefes,
Mühürlenir dudaklar, dil þiþer,
Beyindeki binlerce kelime,
Bir tek cümle etmez.

Duysa özne cümlenin o ilk halini,
Balyoz gibi iner, hayatýnýn ortasýna.
Yer sarsýlýr, gök sarsýlýr,
Derin çatlaklar, yarlar oluþur.
Hangi zamanda? Nerede?
Hamile kaldýðý bilinmeyen,
Gebe duygular doðurur.

Þairin yüreðindeki cümlenin,
Öznesi olmak kolay mý?
Hangi omuz taþýr bu yükü?
Þairdir bunun suçlusu, bilir suçunu.
Ýçindeki tüm varlarý, yoklarý,
Göremediði, dokunamadýðý,
Ama içinde varlýðýný hissettiði,
Tüm duygularý, gitleri gelleri,
Onda görünür kýldýðýný.
Ciðerlerindeki son nefesi,
Bir bedene üfleyerek,
Nasýl can verip, dirilttiðini bilir.

Bilir suçunu þair, bilir bilmesine de,
Çaresizdir, þiire bulaþmýþtýr eli,
Kalemin ucu kaðýda deðmiþtir bir kere.

Þimdi, o þiirleri okuyanlar,
Sorgularken yüreklerini.
Ezilirken altýnda bir mýsranýn,
Yüzbinler, milyonlar.
Nasýl kalkardý Piraye tek baþýna,
Bu yükün altýndan?
Ya Neþet Baba’nýn Leyla’sý?
Karakoç’un Mihriban’ý
Ve daha niceleri.

Hamal oldu þairler evet.
Yürek iþçisi Ahmed Arif’in dediði gibi.
Ama geceleri karanlýk deðildi,
Ve hiç üþümediler.
O satýrlara bakan gözlerin ýþýðýný,
Dokunan ellerin sýcaklýðýný,
Hep derinlerinde hissettiler...

Ýzmir – 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: