Ne zaman baksam bu fotoðrafa Yüreðime bir þeyler akýyor Harf olup diðer bir harfe ulaþamayan Sözcüklere dönüþemeyen Bedene bürünemeyen bir þeyler iþte Ama bir þiiri olmalý bu fotoðrafýn yine de Anday’ýn ‘’fotoðraf’’þiirinde dediði gibi Öyle ölümü hatýrlatan falan deðil Renksiz, kokusuz Ýliklerine kadar iþleyen Bedenini saran rüzgâr gibi meselâ Yahut sevgi gibi… Vefa gibi… Umut gibi iþte… Hissedilen, anlatýlamayan Ama bir þiiri olmalý bu fotoðrafýn yine de Nasýl da bakmýþýz Iþýl ýþýl gözlerimizle Gülümseyerek uzaklarda bir yerlere Olmadýðýmýz zamanlardan Sözlerimizi duyar gibi öylece Ama bir þiiri olmalý bu fotoðrafýn yine de Zamandan yontu alýp Duvarýn kovuðuna saklar gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Dinç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.