“Baba” dedi küçük kýz… “Babacýðým, ölüm nedir? Akþam bekledim, gelmedin Beni öpmeden uyumama izin vermezdin hani? Annem konuþurken duydum. Ölmüþsün bir patlamada… Babacýðým, söyler misin bana? Ölüm nedir?” Parçalarýnýn arasýnda sesini bulmaya çalýþtý baba… Kýzýna döndü sonra… “Yavrum” dedi. “Tam iþten çýkmýþtým ki, Tam servis aracýna oturmuþtum. Marketten çikolata da alacaktým sana Elbet öpücüksüz de uyutmayacaktým. Ama olmadý be gülüm. Olmadý be yavrum… Olmadý caným…” Küçük kýz durdu bir an… Uyandý uykusundan… “Ne oldu kýzým?” dedi annesi… “Anne…” dedi gözyaþlarý içinde… “Babamý gördüm rüyamda… Artýk yýldýzlardan izleyecekmiþ bizi… Ama hep yanýmýzda olacakmýþ. Öyle dedi.” Gülümseyen maskesi düþtü annenin Sarýlarak kýzýna Öldü içinde gecenin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
hatice nayır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.