öyle büyük ki bu þehir öyle büyük caddeler taþ kaldýrýmlar
þehidim kalabalýklar içinde sensizliðe bürünmüþ tüm þehir mermerler gibi buz kesmiþ vicdanlar ölümün soðuk nefesi bizim de ensemizde soluklanýr eceli acýmasýzca soluklanýr her adým baþý
ve bir çocuk köþe baþýnda düþleyerek ütopik bir barýþý
kimileri teþne’den yoksun söylemlerle kýna/ma/larla döndürüyor sistemin çarkýný kiminde sessiz çýðlýklar saðýr eder ahraz kulaklarý
sen þairim küfre meyletme dökülürse dilinden na mus/ait küfürler görmezden gelir çocuðun hayallerini ve kanatýr içimizi iþte o zaman iþte o zaman bana da faþist derler
üç gün yaslar tutulur ve unutulur unutulur bu vatan uðrunda þehadet getirenler unutulur bu þehir unutulur köþe baþýnda bekleyen çocuklarýn düþü
ama sen unutma n’olur sen unutma unutma vatansýz aþk aþksýz vatan olmayacaðýný kandaþýnla kanka ol bari
Efkan ÖTGÜN Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.