Ayrılık Saati

Ne zaman ayrýlýk saati gelse,
En vazgeçilmez yerinde, yaþamýn
Duysak ayak seslerini akþamýn,
Ve sokaklardan el ayak çekilse
Bir ürpertiyle duyarým o zaman
Seni çaðýran sesi uzaklardan.

Ne zaman ayrýlýk saati gelse,
Bir gariplik çöker içime birden
Kalan tek aný gibi, bir devirden.
Durmadan çalýnýr, o gamlý beste
Sanki bilir de hazin öykümüzü
Bulutlar aðlar, kararýr gökyüzü.

Ne zaman ayrýlýk saati gelse
Bir çaresizliði anlatýr gibi
Birden deðiþir gözlerinin rengi
Mavi solar, koyulaþýr yeþilse
Sarýnca ruhunu eski bir hüzün
Uçar gider pembeliði yüzünün.

Ne zaman ayrýlýk saati gelse,
Uzatsan özlemle ellerini,
Tüm aðaçlar döker yapraklarýný.
Ne çiçek kalýr ortada, ne bahçe
Sadece uðultusu o rüzgârýn
Ve bir umut kýrýntýsý, belki yarýn…

Ne zaman ayrýlýk saati gelse
Bir fýrtýna çýkmýþçasýna, büyük
Ýçimizdeki güllerin boynu bükük
Bir zaman kalakalýrým öylece
Neden sonra gittiðini anlarým
Ýçimde güller solar, ben aðlarým

Bu Sessizliðin Ürkütüyor Beni,
Belki Sensizliðe Alýþtýrýrsýn, Bu Bedeni,
Yüreðim Dayanamaz, Unutamaz Asla Gideni,
Çocuklar Gibi Aðlar Oldum, Sen Gittin Gideli...

Sosyal Medyada Paylaşın: