Ýlk kundaðýn Ben oldum, yavrum; Ýlk oyuncaðýn Ben oldum.
Acý nedir Tatlý nedir... bilmezdin Dilin damaðýn Ben oldum. Elinin ermediði Dilinin dönmediði Çaðlarda, yavrum Kolun kanadýn Ben oldum Dilin dudaðýn Ben oldum.
Belki kýskanýrlar diye Gördüklerini Sakladým gözlerden Gülücüklerini... Tülün duvaðýn Ben oldum!
Artýk isterlerse adýmý Söylemesinler bana ’Onun Annesi’ diyorlar... Bu yeter sevgilim bu yeter bana!
Bir dediðini Ýki etmiyeyim diye Öyle çýrpýndým ki Ve seni öyle sevdim sana O kadar ýsýndým ki Usanmadým, yorulmadým, çekinmedim Gün oldu kýrdýn... Ýncinmedim; Ýlk oyuncaðýn Ben oldum.. Yavrum Son oyuncaðýn Ben oldum...
Layýk deðildim Layýk gördüler Annen oldum yavrum Annen oldum!
Arif Nihat Asya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eren Dikel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.