Ey toprak ananýn cömert, güzel evladý! Sen kuraklýðýmýn üzerine gök gürlemesi. Yalnýzlýðýmýn o uyutmaz tiz sesi. Seni dinliyorum elimde deðil. / Saçlarýn bazý defalar, gözlerin her defasý. Elma yanaðýn yanýnda parlar dudaðýn pembesi. Sen ilikleri kurumuþ bebeðin en verimli memesi. Susuyorum, elimde deðil. / Sonsuz güzelliklerin sonsuz dünyasý. Elimde bir çöpüm bile yok. Hayýr, bunlar benim deðil. ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehlikam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.