KÜÇÜCÜK ŞEYLERLE KALBİMİ İNCİTTİN

Seninle geçirdiðim zamanlarý kayýp olarak deðerlendirmiyorum.
Benim için önemli olan seni sevebilmekti.
Sana yakýn olduðum anlarda hep bir umut içinde kalmayý istedim.
Ama olmadý.
Sen hep beni kendinden uzak tutmak için elinden geleni yaptýn.
Küçücük þeylerle kalbimi incittin.
Beni o kadar iyi tanýyordun ki en basit sevinçlerimi bana yaþatmadýn.
Yaptýðým iþleri önemsemedin,
doðum günlerimi hatýrlamak istemedin,
bana ufacýk alakaný göstermedin.
Bunlar küçük þeylerdi ama beni kendime hapsetmeye yeten þeylerdi.
Bu týpký küçük bir iðnenin büyük bir tekerleði patlatmasý sonucu arabayý
yolundan etmesi gibi bir þeydi.
Sen de beni mutluluðumdan ettin.
Bana küskünlüklerle dolu gereksiz zamanlar yaþattýn.
Hayata karþý tutunduðum deðerleri elimden aldýn.
Bunlara ne gerek vardý ki oysa?
Bu bedenimin bana bu þekilde emanet olduðunu
ve Allah’ýn bana vermiþ olduðu bu saygýnlýðý nasýl görmezden gelebilirsin ki?
Önemli olan sana ruhumla baðlanmýþ olmam deðilmiydi.
Bir þeyleri sevmek soyut bir kavram deðil miydi!
Birine güzel gelen þey,ötekine gelmeyebilirdi.
Bedensel engelli olmam seni sevmeme engel olmamalýydý.
Ama bu yüzden beni sevmedin.
Aslýnda ruhumu incittin,
kalbimi acýttýn.
Ne olacaktý ki?
Çok mu zordu seni bu halimle sevmek?
Bak ne oldu sonuçta?
Bu bedeni onurla taþýyan ruh halimi karanlýða karýþtýrdýn.
Ne tarafa gideceðini bilemeyen þaþkýn rüzgarlar gibi savruluyorum sað sola.
Kendimi ifade edebileceðim bir yerler kalmadý.
Aðlayabileceðim yerler de kalmadý.
Bu dünyada olmazsa öteki yerde bulursun beni!..
Ben artýk senin yanýnda olamam.
Çünkü bunu sen istedin.
Her þeyin büyüsünü bozdun!
Beni yordun, aðlattýn,
umursamadýn.
Beni hiç sevmeye çalýþmadýn,
zor zamanlarýmda yanýmda olmadýn,
mutluluðumu bile paylaþmadýn.
Çok basit bir kýzsýn aslýnda.
Kitap okumayan,
kendini yenileyemeyen,
felsefesi olmayan,
sosyal yaný sýfýr,
bir kiþiliðe sahipsin.
Ama ben ne yaptým...
Yine de sevdim.
Neyini sevdim?
Bu halini.
Ama sen benim bu halimi sevmedim.
Bir tek sen deðil!
Kimse sevmedi.
Yine de seni sevdim.
Ne kadar? Çok...
Karþýlýðýnda ne gördüm!?
Kocaman yalnýzlýklar,
gözyaþý,
umutsuzluk...
Ama sen bunu anlayamadýn!
Bu yazdýklarýmý da anlamayacaksýn ya hadi neyse!
Þimdi sana hoþ çakal diyorum.
Elveda...
Sensizliðin Hiçbir Þeyindeyim.

Zeynep’e Son Veda…

Þiir-B.Biricik
2011
Sosyal Medyada Paylaşın: