YANMA

Ruhumun dalgalarý döver sahillerimi
Gönlümce aþýnmadýr
Çöllerin dilince dað dað
Ötelere taþýnmadýr
Uyanmak varlýða
Yokluða koþmak
Ölüm, kalým yan yanadýr
Yanma ayný yanmadýr


Ateþ yandýkça kavi,buz kesince sert sular
Mertlikler, korkular
An, adýmlýyor zamaný
Aydýnlýðý bölüyorsa uykular
Bir þubat ayazýnda
Sularda ýslanmadýr
Yanma, ayný yanmadýr



Kaþ çatmýþsa felek benim neme?
Lale açmýþsa kayalýklarda
Ýster ok deðsin sineme
Gerçek gibi, düþ gibi
Göz kapayýp aldanmadýr
Yanma, ayný yanmadýr



Dolam, dolam sarý saç, kýzýl saç
Boðulmuþsun kahkahalara
Handiyse dertlerin kulaç kulaç
Çirkinsen güzeli, güzelsen daha güzeli
Kýskanmadýr
Yanma, ayný yanmadýr



Dalgalar direncime yenilip
Daðlarda sükun bulunca çöller
Bir sevgili koynunda
Sabahlarda uslanmadýr
Yanma, ayný yanmadýr...





Hayrettin YAZICI






Sosyal Medyada Paylaşın:

hyazici58 Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GÖĞSÜM ÇOK AĞRIYOR ASYA ŞİİRİN DİLİ BURSA AYSIZ GECE SON DALI KIRMA GÜLÜM BU SEVDANIN KUTUPLARI YOK MELİKEM GEÇER SANMA BAYBURT SON KUŞ