Keþke; Hep çocuk kalsaydým, Tek derdim, Ýncir yapraklarýyla dolma sarmak, Demir kapýlý bahçeden çiçek koparmak olsaydý..
Büyümeseydim hiç...! Sonra; Akþamlarý sobada fýndýk kavurmak, Demliðin kaynama sesi, Pazar sabahlarý yine sobada ekmek kýzartmak, Keþke dönebilsem o günlere..
Caným yanmazdý çocukken, Tek korkum, Bisikletten düþmek olsaydý.. Kaç pantolon eskitmiþtim, Sayýsý yok.. Annem de kýzmazdý hiç, ’’dizin kanýyor mu?’ derdi..
Þimdi; Haylice can yanmlarým var..
Ne garip ki, Çok hevesliydim büyümeye, Yarýþ halindeydim adeta..
Arada çýkartsam da çocukluðumu içimden, Büyüdüm iþte..
Keþke hep çocuk kalsaydým.. S.K NiLaS 10 ÞUBAT 2016 Sosyal Medyada Paylaşın:
SezeNK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.