Yalan Şiir...

Yalan Þiir

En hasretini seviyorum þarký sözlerinin nedense bilmem.
Durup durup
Acýlar düþüyorum ömrümün dipnotlarýna.
Ne bir suç ortaðý ne bir azmettirici,
Sadece ben ve kendim.
Eylem planý hazýr,
Geriye,
Fitilini çekmek kalýyor gözyaþlarýnýn.
Hüzün maskesinin altýnda daha bir bereketli oluyor kelimeler,
Neresinden tutarsan tut þiir oluyor vesselam.
Aklýmýn en ucuna bile gelmez zamanlarda
Garip bir dað rüzgârý geçiyor nefesimin içinden.
Anason kokusu, balýk pulu bu köhne masalarda,
Meze niyetine bir kaþýk ucu isyan yetiyor insanlarý kandýrmaya…
Þair malzemesi ne kadar hüzün varsa son limitinde geziniyorum bu gece.
Bir yürek dolusu yalan iþte,
Genç kýzlara gelinlik,
Gelinlere genç kýzlýk masallarý anlatýyorum.
Askerlere gurbetten mektup,
Analara evlat hasreti…
Yelkenlere dolu dolu rüzgâr, masmavi deniz kokusu.
Uzun ince trenlere sýla dolusu türküler…
Aþýk olanlara ucu yanýk özlemler.
Hastalara þifa,
Dertlilere dert…
Ekmeðimi taþtan çýkarýyorum anlayacaðýn…

“Demiþti ki içimden geçen haddini bilmezin biri;
bütün þiirler yalandýr ve de þairler yalancý…”

2005
Sosyal Medyada Paylaşın: