BEN HİÇ BU KADAR AŞIK OLMAMIŞTIM.
Þuan belkide, hayatýmýn en mutsuz günleri.
Kim bilir, umutlar geri getirirmi geçmiþi.
Ýçimde bir fýrtýna, benden dahada deli.
Yalnýzlýk dýþa vuran duygu seli, bir nevi.
Uzaktan hoþ gelir, davulun sesi.
Bilmeden konuþmak, saçmalamak deðilmi?
Bana geri ver gözlerinden, aldýðým kuvveti.
Bir þey var içimde tarifi yoktur sanki.
Býrak ellerin ellerimde kalsýn.
Cümleler vücuduma daðýlsýn.
Sessizliðimle günlerim kararsýn.
Yetmezmi artýk ben çok daraldým.
Kaçtým olmadý, kendimle savaþtým.
Kapýlar kapandý, susmak zorunda kaldým.
Bir çicek buldum, kokusuna aðladým.
Ben hiç bu kadar aþýk olmamýþtým.
Sevildiðini anlayan, hep kaçtý.
Sana uzanan ellerim ellerinden uzaklaþtý.
Ýstemsizce soludu nefesim.
Sen benimdin, kalp daðlarýmýn yamaçlarý.
Bir tokat geldi, ruhen.
Ýçim titrek boðazým düðümlü bazen.
Donuktu bakýþlar, yüzüm soluktu bazen.
Ben hiç bu kadar aþýk olmamýþtým.
Ama madem öyle.
Sevilmekte varmýþ, sevilmemekte.
Yürüdüðüm yol bir gün biterse.
Bu kördüðüm arap saçýna dönerse.
Bitmez ufuklar hep karanlýk.
Giden gitti, kalan hep tekbaþýnalýk.
Bin parçaya bölünür kalemim.
Zaten apayrý bahtsýzlýk.
Derin Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.