Islak kanatlarýyla kuþlar gelip geçiyor üstümden Ruhumdaki þeytanýn tuttuðu saf hep ayný Aynalar sýrrýný unutalý çok olmuþ Bir bakýþýna dünyayý yaktýðýmdan beri Avucumda kor sevdamýn külleri
Bakýþlarýn derin, savunmasýz, kirli ’’Amin’’ dilenen dualarýmda çelimsizliðin göç sesi
Hep aðlak bir melodi dilimde Bedenim cenazem olmuþ Her duygum ayrý taþlýyor içimi Þimdi ne yana dönsem mezarým ...
Gökyüzünü kundaklamýþ bulutlar Ay çoktan dönmüþ geceye kýçýný da Bir safsata içinde tepeden týrnaða sana susamýþým
Kadehimde tek yudum sarhoþluk, Ellerimde ruhsuz bir titreme Ýlk köþe baþýnda düþürdüm hüviyetimi Az ötemde Azrail gibi bakan bir kedi Öldüm öleceðim !
Kulaðýmý keserken suskunluðun iniltisi Bir sebep arýyorum usul usul direnmek için
Vebal dökecek dudaklarýn Gözlerin basacak soðuk tetiðe Razýyým elinden açýlan cehennem kapýlarýna Vur beni en olmadýk sebeple !
Unutma sevmek kalbimin sadakasý Unutma bir kere ölmez insan
Kaderim kuyunda iðne Saçlarým boynuma dolanmýþ urgan Gereði yok duyulmayan hýçkýrýkla kalbi yýrtmanýn Zaten gücümde yok Ne alemi var gözleri içine aðlatmanýn
Ne zaman dilersen o zaman çek iskemleyi ayaklarýmýn altýndan Bilirsin, yorulsam da pes etmem Yaksa da dudaðýmý susmam adýna Çekilmem kýyýndan yorgun sandal gibi Çekmem içime sensiz bir nefes
Sol yanýmda kaç çivi çakýlý Aklým hanidir yok Dudaklarým sus içmiþ Kahrým çok
Kaderimle boyadým bu þehri baþtan sona Her taþý hýrpaladým aðýr uykusunda Ýlk çýrpýnýþta vurdum umudumu Ýlk kaçýþta döndüm kendime Ýlk kez öldüm!