KARANLIĞIM

Bir kurþun gibi delip gecti sol tarafýmý.
Sozlerinde acý,keder ve ihtiras vardi.
Gozlerinde bir ateþ çemberi,
Kalbinde aþkla yýkanmýþ bir ceza,
Sürgüne mahkum gibiydi gidiþi.
Yalvarýþ vardý adýmlarýnda,
Her ayak sesi beynime cakýlýyordu.
Eskisi gibi deðildi gidiþi,
Korku barýndýrýyor du icinde.
Sonsuzluða yol alýr gibiydi,
Korku salýyordu etrafýna,
Sevdiklerine ve de sevmediklerine.
Öylece gitti...
Kal demek yürek ister di.
Yapamadým kal diyemedim.
Son bir kez bak diyemedim.
Elinden tutup,cekip alamadým
Debeleþtiði karanlýðýndan.
Geride bana býraktýðý olmuþ.
Sonradan fark ettim.
Piþmanlýk ve keder.
Yok oluyorum icinde.
Kayboluyorum..
Bulunamýyorum karanlýðýnda.
El uzatan da yok zaten.
Sen gittin gideli,
Hiçbir eli tutamadým çünkü.
Tadý kalmadý yaþamýn,
Herþey yitirildi sanki,
Senden sonra.
Ben’ ben’ olmaktan çýktým.
Seni bulmaya çalýþýyorum,
Ýçimdeki karanlýðýmda...





Sosyal Medyada Paylaşın: