sessizdi hep ve de dertli, Bir þeyler düþünüyor du. Kimse tanýmazdý onu , Ama O sessiz Adam Çektiði zulüm ve kederden dolayi Ýçine kapanýk bir hale gelmiþti. Aslýnda konuþsa anlatsa dertlerini, Bir nebze olsun hafiflerdi belki. Ama o anlatmazdý, Yalnýzlýðý seviyordu. Yalnýzlýktan kurumus bir dal gibiydi Bakmazsan hepten bir gun kuruyup gidecekti...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed Özkalsin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.