Gün,geceye býraktý kendini
Birazdan çalmayan kapýmýn zili çalar ,
karanlýklar kraliçesini buyur ederim ruhumun en derinliklerine
Birlikte Hüzün düþleri kurarýz yeniden
Ortalýk zifiri karanlýða bürünür
Uzaktan acýnýn nidalarý duyulur
Sessizlik yýrtar ruhumun her bir zerresini
anýlar çýðlýk çýðlýða saklandýklarý hücrelerden çýkmaya çalýþýr
Bir çocuk top oynar
karanlýk henüz onu kasvetiyle sarmamýþtýr
Güneþ parýldar teninde
Neþe dört bir yanýný sarmýþtýr
Diðer tarafta yaþlý bir kadýn
Acýyla ,yaþlý gözlerle bakar bana
beni yanýna çaðýrýr
geçmiþle, geçmemiþ arasýnda gergefe sarýlýr
Aklým kumkuma kuþlarý gibi
dört bir tarafa savrulur
Birazdan alaca karanlýk þehrimin üstüne
gri toz bulutu gibi süzülür
Karanlýklar kraliçesi Ruhumla oynaþmaya gelir
Birazdan karanlýða ýslýk çalarým
þehrin sokaðýnda anýlara kaybolur giderim...
Meltem Avcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.