Unutulmuşluğu Bile Unutulmuş Yalnızlığım
Pespaye bir þiirinin içinde
Yüzme bilmeyen ruhumu kemiren
Demir ranzalarýn sefil susuzluðu öpüyor
Bir kýz çocuðu özlemi taþýyan kurak cenazemi.
Penceresiz kalmýþ ömrümün
Kederli otopsisinde aþýrý dozda rastlanýlan
Çoðul bir sensizlik.
Bir anlatým bozukluðunda
Suç üstü yapýlan kurak duvaðýmda
Tek diþli kalmýþ körpe yalnýzlýðým.
Tamahkar bir yaðmurun koynunda
Gökyüzünden susuz bir ab - ý hayat dilenen
Bir dilsiz uçurtma gibiyim;
Yukarýya kanatlansam, ahmak bir karanlýk,
Aþaðýya baksam saðýr bir uçurum.
Ýçi anlatým bozukluðu ile dolu
Devrik þiirde yýllardýr yalnýzlýða sadýk bir cümleyim;
Önü sessizlik sonu sensizlik olan.
Unutulmuþluðumu bile unutulmuþ
Þehvetli bir þarkýnýn koynunda
Faili meçhul bir cinayetle seviþirken
Yüreðimin akan makyajý ele veriyor
Tabutsuz gömülen vicdanýmýn s’aðýr yaralarýný.
Þimdi gözlerimde rehin onlarca hatýra
Ve ýslak kirpiklerimde yetim onlarca kýz çocuðunun
Boynu bükük bayram sevinci.
Ýsmail Sarýgene
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.