Yaþamak, eksoz dumanlarýndan, naylon kalabalýklardan, gizlendiði yerde unutulup kokuþmuþ gerçekliklerden uzak, bir türlü yetiþemediðimiz zaman kavramýndan bi haber, güneþin rengini takip ederek, Ve içimizin sessiz senfonisini dinleyerek hür ve özgürce yaþamak...
Ve sevebilmek alabildiðine, anadan üryan bakire hislerle dokunmak teninin haritasýna.... Saf.... Yalýn.... Umarsýz sorgusuz yarýnsýz sevmek ..
Ve yine umulmadýk bir zamanda, azraille randevuþlaþmak belki burnumda derinden bir nergis kokusu...yüzümde tadýna varýlmýþ bir hayattan ç/alýntý munzur bir gülüþ ..
Ve Ölmek sonra belki sabaha karþý kollarýnda, Yada bir akþamüstü, Nazým gibi sarsýlmadan dimdik ayakta....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yadigar Yeliz Yaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.