İç guveysinden hallice
Þekari pembe bir rüyanýn kýyýsýnda,
uzun uzun oturdum bu gece....
Cocuktum o zaman ben,
vakitlerden epey bi eskice...
Kýrmýzý pabuç
etekleri zil çalan beyaz bir elbise,
örüklü saçlar,
akþamdan kýnalar kondurmuþ annem avuçlarýmýn orta yerine...
her bir þey tastamam,
ne eksik,ne bir fazla...
gülüþü koparýlmamýþ yüzler,
çayda dem,
kahvede hatýr,
inþirah kokan samimi niyetler,
yani her þey olmasý gerektiði yerde....
Dedim ya rüyaydý,
dokunamadan kayboldu sabahýn seherinde...
Hattatý inzivaya çekilmiþ harfler gibi,
hep biraz noksanýz,
hep biraz d/okunmamýþ þimdilerde.......
Baþka masallarýn figüranlýðýdýr tüm yaptýðýmýz
esas senaryomuz buruþmuþ durmakta delik ceplerimizde...
Yüzümüzde ipotekli gülümseyiþler,
birilerinin elleri,
digerlerinin ya gelmiþinde,
ya gećmiþinde.....
Hani kime baksak,
"Ýç güveysinden biraz hallice"....
Yadigar Öztürk Yaman
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yadigar Yeliz Yaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.