SÖZ VERMİŞTİN

SÖZ VERMÝÞTÝN

Barza ovasýnda, mutlu yaþarken,
Neden býrakýp da, çekip gittin sen.
Nasýl dayanýrým, bu ayrýlýða?
Hem de söz vermiþken, yarim kalmaya.

Kara zülfü yüze, hep sürmedin mi?
Tutup ince belden, hep sarmadýn mý?
Söz vermiþken bana, derman olmaya,
Niye vazgeçtin ki, uzun kalmaya?

Kal yanýmda! Güzel düþler görülsün,
Ellerin koynumda, dertler silinsin.
Söz vermiþtin benim yarim olmaya,
Öyle kolay mý ki, aþktan geçilsin.

Gözler sýzlar durur, aðlar halime,
Soldan yaralýyým, sen bak keyfine!
Oysa söz vermiþtin, bende kalmayý,
Sapladýn hançeri, daha derine.

Methiye düzenn dil, kesip biçer mi?
Efe dediðin ki, aþktan kaçar mý?
Söz vermiþtin bana, yarim olmaya,
Gerçek seven bir kalp, yardan cayar mý?

Yalvarsam da gelsen, zaman geç midir?
Efem bak! Haykýrdým, sonum vahimdir.
Söz vermiþtin bana, yarim olmaya,
Bir an yanýp söndün, yalan dünyamda.

14.02.2016

M.SEMERCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın: