MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

küf
gürhan

küf



küf

çýktým daðýn tepesine
kuruldum yalnýzlýðýn zirvesine
yaktým ateþi bekledim közü
kaçaðý hazýrladým, çaydanlýðý ýslattým
ve koydum közün üstüne
ey ayrýlýk denen illet,
sen de baþým gözüm üstüne
hoþ geldin ömrüme
vakit dem vaktidir bana dostlar
rengini bulma tadýný alma vaktidir
en koyusundan bir yalnýzlýðýn
ruhuma týka basa dolduðu, beni boðduðu
sekerat-ý mevt vaktidir
þekersizdir benim hüzünlerim, tatsýz tuzsuzdur
yavandýr olabildiðine
alabildiðine hudutsuzdur
gece gibidir
örter mutlu olduðum anlarý
gülümsediðimi kapatýr
umuduma perde olur
koyulaþtýkça ince bellideki dem
bir derece daha yakýnlaþýyor bana
kaçak bir çayýn damarlarýma
mülteci gibi sýðýnmasý
kalbime iltica etmesi, ýrgalýyor beni
koyunun da koyusu bir yalnýzlýðýn
pençesinde can çekiþirken caným
koyu bir çayla aksýn damarlarýmda kaným
dem tavan yapsýn, kafa yapsýn hüznüm
nem vaktidir gözlerime
silemem yaþlarýmý, kalsýn kirpiklerimde asýlý
senden hatýradýr diye yere de dökemem
nem kaldý ki geriye yâr gittikten sonra
onsuz diyar yýkýlsýn artýk
viran olsun ortalýk
sarsýn cihaný kýtlýk
doldur ince belliyi ey saki
güneþ doðarken aciz bedenimin üstüne
ruhum batýyor içimdeki küf daðýna
atýklardayým batýklardayým
dibini bilmez okyanuslardayým
hüznün damardan zerk edildiði fanuslardayým
güneþ nasýl da hüzünle doðuyor görsen
nasýl da sancýlý yoksa yüreðim mi sancýlý
nasýl da kýrmýzýlý yoksa gözlerim mi kanla dolu
avazým çýktýðý kadar susuyorum sana
gözlerim kuruyana kadar aðlýyorum sana
daðdan daha aðýr benim yüküm ferhat da kimmiþ,
külüngü ancak kendi mezarýný kazsýn
onu da yazsýn cümle alem
bir aþk hikayesi diye bilsin beniadem
çölden daha kurak benim yolum mecnun da neymiþ
kocaman bir yalanmýþ herkes ona inanmýþ
kalmadý bu alemde artýk iþim gücüm
bu çileyi her zerreme deðin
ömür boyu çekmeye mahkumum
insanlar arasýnda bir deliyim
kabilem aþktýr benim
habil’denim hem kabil’den deðilim
sevgili de kabzedilenim, kabul edilen deðilim
aklý kalbinde olanlarýn diliyim
zehirlerin en zehriyim
sertin en sertiyim
fevkin en fevkiyim
mantýk aramayýn nafiledir
yormayýn kendinizi zahmettir
bir kuþ havalanýyor güneþe doðru
aþkýndýr diye heyecanlanýyorum
ben de boþluða doðru kanatlanýyorum
aþkýndan uçabiliyorum
bir yaprak hýþýrdýyor
nefesindir diye düþünüyorum
pencerelerimi ardýna deðin açýyorum
kendime acayip acýyorum
bir çocuk aðlýyor içimde
bir türlü susturamýyorum
adýna umut diyorum
sen olmasan rabbim
ben kimin kapýsýný çalarým diye
susarak konuþuyorum
yalnýzlýðý bir libas gibi giyinen
bir kuþak gibi takýnan
ve hüznü ömrüne nakýþlý bir
dantel gibi iþleyen zatý muhterem
adýn ansýzýn olur kerem
aslý’ný ararsýn kýrda bayýrda
çayda çayýrlýkta, daðda baðda
bulamazsýn elbet kalp kuraklýkta
aþk rafta kalp küf’te
örümcek aðlarý sarmýþ hislerimi
güvercinler yuva yapmýþ ömrüme
söyle ey göklerin ve yerin ezeli sahibi
daha yalnýzý var mý benden öte
çýktým aþkýn daðýna seyreyledim alemi
baktým ki her yaným dað olmuþ
döndüm yârin baðýna temaþa eyledim her yaný
baktým ki papatyalarým ayaklara bað olmuþ


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.